MNEXT > Nieuws > What’s in a chain?

9 december 2024

What’s in a chain?

Een sieraad ontwerpen dat de transitie van een fossiele naar een biobased maatschappij symboliseert. Die uitdaging kreeg Marlies Schets, productontwerper bij MNEXT, voorgehouden door Martijn Zieverink. Het resultaat is een keten waaraan letterlijk af te zien is hoeveel voortgang er is gemaakt in de biobased transitie. En dat is niet het enige bijzondere aan dit one-of-a-kind sieraad.

Martijn hield dit voorjaar zijn lectorale rede, waarmee hij officieel als lector van Avans is beëdigd. Tijdens de rede wordt traditioneel een lectorale keten omgehangen, als symbool van het lectorschap. Zoals enkele lectoren van MNEXT al eerder deden koos Martijn niet voor een gebruikelijk sieraad van – uitputbare – edelmetalen, maar voor een bijzonder exemplaar met een geheel eigen verhaal.

De materialentransitie verbeeld

Onze huidige maatschappij hangt van fossiele grondstoffen aan elkaar en het is juist de belangrijkste focus van het lectoraat van Martijn om te onderzoeken hoe die ketens kunnen worden doorbroken en vervangen door biobased schakels. Precies dit is ook het verhaal achter het sieraad dat Marlies ontwierp. “De keten verbeeldt de stand van de materialentransitie, met op dit moment voornamelijk zwarte (fossiele) schakels. Naarmate we meer biobased materialen gebruiken dan vervangen we de fossiele schakels door biobased.” De vorm van de schakels symboliseert Martijn zijn eigen achtergrond, als gepromoveerd chemisch engineer. Verder zijn de gebruikte materialen precies zoals je ze mag verwachten. Marlies: “de fossiele schakels zijn van ABS (acrylonitril butadieen styreen), een fossiel-gebaseerde kunststof waar bijvoorbeeld ook lego van wordt gemaakt. Niet toevallig overigens, want Martijn hobbyt graag met lego. De biobased plastic onderdelen zijn van PLA (polylactide), een polymeer van melkzuur, afkomstig uit biomassa. Als laatste hebben we een reststroom hout gebruikt, dat staat voor een biomassa reststroom in de materialentransitie.

Uit één stuk

Naast de bijzondere ontwerpgedachte werkte Marlies binnen een aantal andere zelf opgelegde kaders. Zo zijn alle hexagonen van een verschillend formaat, waardoor ze met minimaal verlies uit één stuk materiaal kunnen worden gesneden. Ook is de snijlijn van de binnenkant van de grootste schakel gelijk de buitenkant van de volgende, waardoor minder gesneden hoeft te worden en daarmee minder energie nodig is.

De grootste uitdaging, aldus Marlies, waren de verbindingen tussen de schakels. “Maar nu het gelukt is, is het ook hetgeen geworden waar ik misschien wel het meest trots op ben. De verbindingsstukjes, een soort clips, zijn zo ontworpen dat de keten goed over Martijns schouders valt. Iedere clip heeft z’n eigen plek en zet de schakels in een bepaalde hoek, maar ze geven tegelijkertijd wel ook stevigheid aan de keten. Het is iets dat helemaal zelfbedacht is en wat echt heel goed is uitgepakt. Ik ben heel trots op het eindresultaat!”

Onderzoeksthema
Lectoraat
SDGs