Dat de rijkswegen in Nederland onderhoud nodig hebben weet iedereen, maar ook de rijksvaarwegen moeten ecologisch beheerd en bijgehouden worden. Door te baggeren zorgt Rijkswaterstaat ervoor dat de vaarwegen bevaarbaar blijven. Om dit zo efficiënt mogelijk te laten verlopen en om de milieukundige effecten te kennen, worden er voor, tijdens en na het baggeren metingen gedaan. Momenteel worden metingen van het sediment vaak door grotere schepen gedaan, dit is erg kostbaar. Een andere manier is meten via sensoren die zijn bevestigd aan palen in het water. Hierdoor zit je vast aan één locatie, wat niet altijd gewenst is. Vandaar de opdracht vanuit Rijkswaterstaat om een alternatief te bedenken voor het uitvoeren van de metingen. Tijd voor innovatie!
VAREN MET VLASVEZEL
Ondanks dat het geen vereiste was van de opdrachtgever werd toch de keuze gemaakt om zoveel mogelijk biobased materialen te gebruiken voor de bouw van de sensor boot. Waarom? Daar twijfelt Willem Haak, onderzoeker bij het lectoraat Building with Nature van HZ, geen moment over. “De milieu impact is met biobased materialen altijd minder, er zijn geen schadelijke stoffen die vrijkomen tijdens het productieproces. En wat als zo’n bootje zinkt? Dan zijn we erbij gebaat dat er zoveel mogelijk materialen onschadelijk zijn voor het milieu. ”Volgens Haak zijn we het verplicht aan ons nageslacht en de wereld om elke kans te pakken. ‘Wat je ook doet, doe het biobased!’ is zijn motto.
KENNIS LECTORAAT
Willem Haak was voorheen actief in het Lectoraat Biobased Bouwen van het Centre of Expertise Biobased Economy. Haak: “De kennis die ik daar heb opgebouwd heb ik meegenomen in dit project. Het is mooi om in dit project samen te mogen werken met onderzoekers vanuit verschillende disciplines, dit komt de kwaliteit zeker ten goede en is erg leerzaam”
TERUG NAAR BIOBASED
De sensor boot heeft er inmiddels al een aantal proefvaarten opzitten. En niet altijd zonder slag of stoot. Zo vertelt Haak over een lekkage in de biobased romp van de boot. “Ondanks de lekkage gingen we er toch gewoon mee varen. Frappant was dat de lekkage na enige tijd verdween. Dat deed mij denken aan een oude wijsheid. Vroeger legde men eikenhouten zeilboten op het droge, waardoor de balken krompen. Zodra deze weer te water gingen in de zomer lekten ze als een zeef, totdat het water weer was doorgedrongen in het hout en het weer uitzette. Ik denk dat dit ook is gebeurd met de vlasvezels uit onze sensorboot. Dat zijn mooie dingen toch van natuurlijke materialen?”
In het voorjaar van 2020 wordt er een advies uitgebracht aan Rijkswaterstaat. En hopelijk varen er in de toekomst meerdere van deze biobased bootjes rond!
